18بهمن 95
اولین دوشنبه ترم 952 بود که آمدم دانشگاه؛ هنوز نمی شود نامش را گذاشت دانشگاه.دانشگاه که بی دانشجو معنی نمی دهد آخر.اولین جلسه کلاس تکنولوژی های ارتباطی بود.شاید هم به قول خانم حاجی زادگان گل، صفرمین جلسه؛ که کمتر کسی جدی اش می گرفت.
کلاس امروز دانشجوی میهمان هم کم نداشت:) بالاخره کمتر کسی پیدا می شود تعریف استادی را بشنود و نخواهد یکبار محکش بزند.استاد دهکردی از آن دست آدم هایی است که وقت دانشجو برایش ارزش دارد و هرچه در توان داشته باشد تلاش میکند تا بی بن و بار از کلاسش نروی بیرون.این را ترم پیش فهمیدم: حتی اگر کل 24ساعت گذشته، دو ساعت بیشتر نخوابیده باشد.
بگذریم...
